Sunday, 28 February 2016

 
       सिकाइका पुराना सिद्धान्त, मान्यता र शैली अब बदलिँदै गएका छन् । नेपाल मात्रै होइन परिवर्तनको यो लहर संसारमा द्रुत गतिमा बढेर गएको छ । प्रविधिको विकासले सूचनामा पहुँच बढेको छ । सूचना पाउने माध्यमहरु फेरिएका छन् । संसार सितको सम्पर्क सहज बन्दै गएको छ ।
यसले ज्ञानको क्षेत्रलाई पनि फराकिलो बनाएको छ । फराकिलो बन्दै गएको ज्ञानको क्षेत्रलाई सहज रुपमा नेपाली शिक्षाकर्मी र शिक्षाका सरोकारवालाहरुवीच पुर्याउन हामीले पनि नेपालमा एडु नोपाल शैक्षिक एण्ड्रोईड एप्सको सरुवात गरेका छौं । नेपालको शैक्षिक विकासमा यसले पक्कै पनि सकारात्मक भूमिका खेल्न सक्छ भन्नेमा हामी पूर्ण विश्वस्त छौं ।
समय सापेक्ष हुन सकिएन भने पछि परिन्छ । सूचना प्रविधिको युगमा एक कदम पछि पर्नु भनेको हजारौँ माइलको यात्रामा विश्राम लाग्नु जस्तै हो । नयाँ पुस्तालाई उनीहरुको युगसित नजिक बनाउन उनीहरु बाँचेको समय अनुसारनै बाँच्नु पर्छ, चल्नु पर्छ ।
अपवादहरु छन्, तर सत्य के हो भने अहिलेको पुस्ता हत्केलामा प्रविधि बोकेर आफ्ना औँलाहरुमा संसार घुमाइरहेको छ । धूलोट, सिलोट, दूधेखी, खरी वा हरिया पात र अंगार पिसेर बासको कलमले कालोपाटीमा लेखेको इतिहास सुनाएर नयाँ पुस्ता अहिलेको युगको प्रतिस्पर्धी बन्न सक्दैन भन्नेमा हामी सहमत छौं ।
अहिलेको संसार ज्ञानमा अडेको छ । सूचना र प्रविधि दुवैको भूमण्डलीकरणले ज्ञानको दायरालाई फराकिलो तथा सहज पहुँचमा जोड दिएको छ ।
त्यसैले अहिलेको पुस्ताको सिक्ने शैली फरक छ । विद्यालयको कक्षा कोठाको चौघेराले वा ४५ मिनेटका दरले हुने दैनिक सात घण्टी पढाइले मात्रै उनीहरुको सिकाइ भोक र तलतल मेट्न सक्दैन । सिकाइका अनन्तः बाटाहरु छन् । अहिलेको युगमा संसारमै चलिरहेका तिनै अनन्तः बाटाहरु मध्येको एउटा सानो गोरेटोका रुपमा हामीलेएडु नेपाललाई शैक्षिक क्षेत्रमा भित्र्याएका छौं । हामी सन्देश प्रवाहमा आएको बदलाव सित परिचित छौँ, त्यही अनुसार पाठकको रुची र विषय दुवैलाई ध्यानमा राखेर सरोकारवाला सित सहकार्य गर्दै एडु नेपाललाई अघि बढाउने छौं ।
संसारमै असीको दशकको अन्त्य र नब्बेको दशकको सुरुवातमा जब इण्टरनेटको विकास भयो तिनताका सिकाइका लागि कम्प्युटर ठूलो प्रविधि थियो । सन् १९९२ पछि इमेलमा  सर्वसाधारणको पहुँच बढ्यो र सीमित किताबमा मात्रै रहेका ज्ञानका स्रोतहरु बदलिँदै गए । सन् २००० पछि नयाँ प्रविधि जडान भएका स्मार्ट फोनहरुको सुरुवातसँगै विभिन्न सिकाइको नयाँ चरण सुरु भयो । हामी त्यही सिकाइको चरणमा हिंडिँरहेका छौं ।
नेपालमा पनि २०४६ साल पछि भएको ठूलो विकास भनेको सञ्चार र शिक्षाको विकास हो । परिणाम सबै सित सूचनाको पहुँच छ । सञ्चारको पहुँच छ । मोबाइल सेवा प्रदायकहरुको सेवा गाउँ गाउँसम्म फैलिएको छ । नेपलामा हातहातमा मोबाइल हुनेहरु करोड नाघिसकेका छन् । बारी खन्दै जोत्दै गरेकाहरु, घाँस दाउरा गर्दै गरेकाहरु, गोठालो जाँदै वा खोला बगर तिर कुद्दै गरेकाहरु मोबाइल मार्फत एक अर्कासित जोडिइरहेका छन् । मोबाइलको काम व्यक्ति सितको सम्पर्क मात्रै होइन । यसले ज्ञानको अथाह सागर सित पनि व्यक्तिलाई जोड्छ ।
एडु नेपालले ज्ञानको त्यही अथाह गहिराइमा सरोकारवालाई जोड्ने प्रयास गर्नेछ । त्यस माथि शिक्षा जीवन चिनाउने एउटा अनन्तः सागर हो । अक्षर चिन्नु अनन्तः सागरको एउटा लहरलाई छुनु हो । जून लहरको एक छुवाइले व्यक्तिमा आत्मविश्वास बढाउँछ । एडु नेपाल यस्तै सागरको सानो लहर बन्ने प्रयास गर्नेछ ।
नयाँ कुरा सिक्न पाठ्यपुस्तक नै चाहिन्छ भन्ने छैन । हामी पाठ्य पुस्तकको विकल्पका रुपमा शिक्षक, विद्यार्थी र अभिभावक बिच जानेछौं । एडु नेपाल मार्फत शिक्षकले सिक्न सिकाउन सक्नेछन् । अभिभावकले बाटो देखाउन सक्नेछन् र विद्यार्थीले मनन् गर्न सक्नेछन् । किनभने हरेक व्यक्ति अभिभावक हो । शिक्षक हो र विद्यार्थी पनि हो ।
पक्कै पनि हाम्रा विद्यालयमा गतिलो कक्षा कोठा छैनन् । कक्षा कोठा भएकामा कालो पाटी छैनन् । कालो पाटी भएकामा लेख्ने चक छैन । चक र कालो पाटी दुवै भएकामा शिक्षक छ्रैनन् । र शिक्षक पनि भएकामा जाँगर छैन । यस्तो बेला मोबाइल एप्सको प्रयास कतिलाई अस्वभाविक पनि लाग्न सक्छ ।
अहिलेको जमानामा भौगोलिक, सांस्कृतिक, सामाजिक तथा पूर्वाधार अभावका कारण औपचारिक सिकाइबाट बञ्चित हुनु जतिको दुःख र लाजमर्दो कुरा अर्को हुनै सक्दैन । त्यसैले अभाव मात्रै भनेर हात बाँधी बस्ने हो भने नयाँ कुराको सुरुवात हुन सक्दैन । एक दिन कसै न कसैले यसको सुरुवात गर्नु नै पर्छ भन्ने ठानेर हामीले एडु नेपालको सुरुवात गरेका हौँ ।
एडु नेपालमा शिक्षण सिकाइका अडियो, भिडियो तथा मुद्रित सामग्री रहनेछन् । पाठ्यपुस्तक वा पढाउने शिक्षक नभएकै कारण पढाइबाट स्कुले केटाकेटी पर रहनु नपरोस् भन्ने हाम्रो ध्येय हो । त्यस बाहेक शिक्षाका समाचार, विचार र विश्लेषण पनि यसमा रहनेछ ।
नेपालमा करिब ३६ हजार सामुदायिक र करिब ६ हजार निजी विद्यालयमा गरेर झण्डै ७५ लाख स्कुले विद्यार्थी छन् । त्यस मध्ये माध्यमिक तहमा ५ लाख, उच्च माध्यमिक तहमा ५ लाख छन् । ९ विश्वविद्यालयमा झण्डै ५ लाख उच्च शिक्षा पढिरहेका विद्यार्थी छन् । शिक्षामा राज्यको सञ्जाल सबैभन्दा ठूलो र शक्तिशाली छ । राज्यको कुल गार्हस्थ उत्पादन (जिडिपी) को करिब ४ प्रतिशत अर्थात् कुल बजेटको १६ प्रतित शिक्षामा बिनियोजन हुन्छ ।
शिक्षामा प्रत्यक्ष सरोकार राख्ने यति ठूलो संख्यालाई ध्यानमा राखेर पी एण्ड पी मल्टिमिडियाले यस अघि शैक्षिक अनलाइन न्युज पोर्टल एडुखबर सुरुवात गरेको थियो । त्यसको दुई वर्षपछि शैक्षिक जनशक्ति विकास केन्द्र (एनसिइडी) सित सहकार्य गरेर एडु नेपालका साथ पाठक माझ जोडिन पाउनु हाम्रा लागि खुसीको कुरा हो । शैक्षिक जनशक्ति राज्यको एउटा यस्तो महत्वपूर्ण निकाय हो जसले देशभरका २ लाख शिक्षकलाई शिक्षण सिकाइको तालिम दिन्छ । शिक्षक तथा विद्यार्थीका लागि शैक्षिक सामग्रीको उत्पादन गर्छ ।
यो एउटा प्रशासनिक निकाय हो । यसका आफ्नै नीति, पद्यती र सञ्चालन ढाँचाहरु छन् । जसले गर्दा यसले वर्षौ देखि उत्पादन गर्दै आएका शिक्षण सामग्रीहरुको एकीकृत रुप बाहिर आउन सकेको छैन । कारण सामग्रीहरु अस्तव्यस्त छन् । हामीले ती अस्तव्यस्त सामग्रीहरुलाई एकै ठाउँमा सहज उपलब्ध हुने व्यवस्था गरेका छौं । यसबाट एनसिइडीको लक्षित समूहसम्म सामग्रीको पहुँच थप सहज हुनेछ । र सिकाइ संस्कारलाई सघाउँछ भन्ने हाम्रो अपेक्षा छ ।
किन भने राज्य आफैले पनि सिकाइमा प्रविधिको प्रयोगलाई जोड दिइरहेको छ । त्यसलाई भाषणमा र बजेट वक्तव्यमा मात्रै सीमित नराखी व्यवहारमा प्रभावकारी रुपमा लागू गर्न सके प्रविधि प्रयोगको अवस्थामा हामी विस्तारै सबल हुनेमा दुइमत छैन ।
पक्कै पनि यसमा चुनौतिहरु छन् । सहज भन्दा हामी चुनौतिपूर्ण असहज बाटोको यात्रा मन पराउँछौं । यस्तो यात्रामा हामी पनि केही सिक्न सक्छौँ । अब हामी एडु नेपालसँगै पाठककै साथ साथ सिकाइ प्रकृयामा अघि बढ्ने छौं ।
आउनुस् ज्ञानको अथाह सागर पुग्ने रेखीय गोरेटोमा अब हामी सँगै हिंडौं ।

प्रकाशित मिति 2072 फागुन 16 गते


- गेहनाथ गौतम/ अक्षराङ्कन पद्धतिको कार्यान्वयन गर्दा माध्यमिक शिक्षा उत्तीर्ण परीक्षा (एसएलसी) मा उत्तीर्ण/अनुत्तीर्णको व्यवस्था नरहने र सोको सट्टा विषयगत तथा समग्र ग्रेड दिइने व्यवस्था भएको छ । पाठ्यक्रमले निर्धारण गरेको कक्षागत सक्षमताका आधारमा विषयगत र समग्र ग्रेड प्रदान गरी ग्रेड सिटमा ग्रेडको व्याख्या समेत गरिने छ । करीव ८० वर्ष पुरानो एसएलसी परीक्षा पद्धतिमा आएको यो परिवर्तन पछि केही सार्वजनिक सरोकारका प्रश्नहरु उपर सैद्धान्तिक र व्यवहारिक स्पष्टता आवश्यक छ । जस्तो कि कुन ग्रेडलाई कस्तो शिक्षण संस्थामा भर्ना लिने ? भन्ने बारे तत्कालै उच्च माध्यमिक शिक्षा परिषद् वा सो सरहको शिक्षा प्रदान गर्ने निकायहरुले निर्णय गर्नु पर्ने छ ।
यस्तै लोक सेवा आयोग तथा अन्य सार्वजनिक सेवा प्रदायक निकायहरुले पनि यस सम्बन्धमा २०७२ सालको एसएलसी परीक्षाको नतिजा प्रकाशन पूर्व नै तयारी गर्नु पर्ने छ । तत्कालै एसएलसी पछि अध्ययन गर्ने अवसर निर्धारण गर्ने र सार्वजनिक सेवा प्रदायक निकायमा रोजगारीका लागि योग्यता निर्धारण विषयमा निश्कर्षमा पुग्नु आवश्यक छ । यसका लागि केही विषयहरुमा लेखकका निजी धारणा अभिव्यक्त गरिएको छ । 
हाल कायम स्तर र स्तरीकृत अङ्क सम्बन्धी विवरण :


हाल डी (Below average) र सोभन्दा तल्लो ग्रेड प्राप्त गरेका विद्यार्थीले कुनै दुई विषयमा माथिल्लो ग्रेड प्राप्तिका लागि पुनःमूल्याङ्कन गराउन चाहेमा सोही वर्ष हुने ग्रेड वृद्धि परीक्षामा सामेल हुन पाउने सो भन्दा कमजोरले  ग्रेड वृद्धि परीक्षामा सामेल हुन चाहेमा आगामी मूल परीक्षामा सहभागी हुन पाउने व्यवस्था गरिएको छ ।
१. एसएलसी पछि अध्ययन गर्ने अवसर निर्धारण गर्दा
- ४० प्रतिशत भन्दा कम उपलब्धि भएमा डी लाई नै (Below average) र इ लाई Insufficient  मानिएको छ । यस परिस्थितिमा एसएलसी पछिको अध्ययन गर्न पाउने सम्बन्धमा विद्यार्थीले प्राप्त गरेको ग्रेड, स्तरीकृत अङ्क  र विषयगत सक्षमताको अवस्थालाई आधार मानेर  निम्न विकल्पमा छलफल गर्न सकिन्छ :
क . मुख्य पाठ्यक्रम र अन्य पाठ्यक्रमको सोचबाट हेर्ने
- नेपालमा हाल ८ विषयको अध्ययन आवश्यक छ । सन् २०१३ मा LMTF (UNESCO)  ले विश्वव्यापि सिकाइका निम्न ७ क्षेत्रहरु निर्धारण गरेको छ ।
• Physical well-being
• Social and emotional
• Culture and the arts
• Literacy and communication 
• Learning approaches and cognition
• Numeracy and mathematics
• Science and technology
यस आधारमा हाल कायम रहेको एसएलसीको पाठ्य विषयहरु मध्ये केही  (राष्ट्रिय भाषा, अन्तर्राष्ट्रिय भाषा, गणित, विज्ञान वा सामाजिक विषयमा कम्तीमा तोकिएको ग्रेड (जस्तै सि वा यस्तै) हुनै पर्ने बनाउने ।
ख. अध्ययन गर्र्ने विषय र एसएलसीको विषगत सक्षमता हेर्ने
- विद्यार्थीले अध्ययन गर्न चाहेको विषयमा उसको दक्षता कम्तीमा (सि वा यस्तै ) हुनै पर्ने बनाउने ।
ग . समग्र ग्रेड वा GPA हेरी योग्य अयोग्य निर्धारण गर्ने
- अध्ययन गर्न चाहेको विषयगत दक्षताका साथमा समग्र ग्रेड वा GPA १.६ वा २.० हुनै पर्ने बनाउने ।
घ. अध्ययनको अवसर प्रदान गरी अतिरिक्त विषय अध्ययन गर्नै पर्ने दायरा तोक्ने ।
- तल्लो ग्रेड प्राप्त विद्यार्थीलाई उसको विषयगत दक्षता हेरी भर्ना गर्ने र निश्चित क्रेडिट आवर बराबरको अतिरिक्त विषय अध्ययन गर्नुपर्ने व्यवस्था गर्ने ।
 ५ अन्य विकल्प पहिचान गर्ने ।
२. सार्वजनिक सेवा प्रदायक निकायमा रोजगारीका लागि योग्यता निर्धारण
नेपाल सरकारलाई आवश्यक पर्ने विभिन्न तह र विशेषज्ञता भएका जनशक्ति छनोट गर्ने अधिकार सम्मानित लोक सेवा आयोगमा निहित छ । अन्य सार्वजनिक निकायहरुका लागि मूलतः लोक सेवा आयोगको मापदण्ड नै मार्गदर्शक बन्दछ । यस सम्बन्धमा २०७२ सालको एसएलसी परीक्षाको नतिजा प्रकाशन पूर्व नै तयारी गर्न आवश्यक देखिन्छ । विद्यालय शिक्षामा प्राथमिक तहको शिक्षक पदमा आवेदन दिन पनि कम्तीमा उच्च माध्यमिक तह उत्तीर्ण गरेको हुनै पर्ने कानुनी व्यवस्था भैसकेको छ ।
यस सम्बन्धमा निम्न विकल्पमा छलफल गर्न सकिन्छ :
क . मुख्य पाठ्यक्रम र अन्य पाठ्यक्रमको सोचबाट हेर्ने
- हाल ८ विषयमा अध्ययन गरिन्छ । विश्व व्यापि सिकाइका आधारभूत विभिन्न ७ क्षेत्रहरु निर्धारण गरेको  आधारमा हाल कायम एसएलसीको पाठ्य विषयहरु मध्ये केही  (राष्ट्रिय भाषा, अन्तर्राष्ट्रिय भाषा, गणित, विज्ञान र सामाजिक विषयमा कम्तीमा तोकिएको ग्रेड (जस्तै सि वा यस्तै ) हुनै पर्ने बनाउने ।
ख. सेवा गर्ने क्षेत्र र एसएलसीको विषगत सक्षमता हेर्ने
- सेवा माग गर्ने निकायले चाहेको विषयमा उसको दक्षता कम्तीमा (सि) हुनै पर्ने बनाउने ।
ग . समग्र ग्रेड वा GPA हेरी योग्य अयोग्य निर्धारण गर्ने
- सेवा माग गर्ने निकायले चाहेको विषयमा विषयगत दक्षताका साथमा समग्र ग्रेड वा GPA १.६ वा २.० हुनै पर्ने बनाउने ।
घ.  ग्रेड N बाहेक सबैका लागि आवेदन दिन अवसर प्रदान गर्ने ।
- तल्लो ग्रेड प्राप्त आवेदकबाट पनि उसको विषयगत दक्षता हेरी आवेदन स्वीकार गर्ने ।
५. अन्य विकल्प पहिचान गर्ने ।
त्यसैले यी विषयमा राष्ट्रिय आवश्यकता, संस्थागत अपेक्षा, विद्यार्थीको भविष्य, शैक्षिक गुणस्तर, उच्च शिक्षाको अवसर तथा  अन्तराष्ट्रिय अभ्यास र समकक्षता जस्ता पक्षमा विचार गरी सम्बन्धित निकायहरुले तत्कालै आवश्यक निर्णय गर्नु पर्ने देखिन्छ ।
स्वरोजगार सिर्जना गर्ने बाहेक सार्वजनिक वा निजी क्षेत्रमा रोजगारीका लागि व्यक्तिका विषयगत क्षमता र दक्षतालाई आधार मानी विवेकसम्मत निर्णय आवश्यक देखिन्छ ।

गौतम पाठ्यक्रम विकास केन्द्रका उपनिर्देशक हुन् ।